Regen kan vaak een last zijn. Soms is het koud. Een beetje ongemakkelijk. De gevolgen ervan kunnen hinderlijk, storend en soms zelfs een reden zijn om plannen te wijzigen.
Maar ik heb ontdekt dat regen ten onrechte een slechte naam heeft, vooral als het om reizen gaat. We voelen vaak de drang om te schuilen bij de eerste druppels, maar misschien moeten we eerder geneigd zijn de kansen die regen biedt te omarmen.
Dit jaar heb ik tijdens mijn reizen vriendschap gesloten met de regen. Verschillende van mijn tours of riviercruises werden vergezeld door flinke regenbuien. Zo ontdekte ik een groot deel van de Dourovallei in Portugal vanuit de beschutting van een goede paraplu in maart. In mei bekeek ik het ontstaan van de Renaissance, van plas naar plas, op het Piazza della Signoria in Florence.
Toch duurde het tot mijn laatste reis in augustus, een zevendaagse cruise op de Mekong door Cambodja en Vietnam met AmaWaterways, voordat ik de ware schoonheid van reizen tijdens het regenseizoen volledig kon waarderen.
In veel delen van de wereld zijn er twee seizoenen die het jaar definiëren: het droge seizoen en het natte seizoen. Voor de Mekong loopt het droge seizoen van november tot april en het natte seizoen van mei tot oktober.
Veel mensen denken onterecht dat reizen tijdens het droge seizoen beter is omdat het in het natte seizoen de hele dag door regent (wat niet waar is). De boekingen bij AmaWaterways weerspiegelen dit: de Mekong-cruises zijn volgeboekt van november tot april, terwijl er in augustus nog volop ruimte beschikbaar was.
In augustus begon ik aan de Riches of the Mekong-reis, met een verblijf van twee nachten in Siem Reap. Al snel ontdekte ik dat het natte seizoen misschien wel de beste tijd is om de Mekong te ervaren.
De regen op de Mekong omarmen Tijdens onze busritten door het platteland was het moeilijk om de zee van limoengroen over honderden hectaren landbouwgrond te missen. Verse graslanden, nieuwe rijstoogsten, bomen met weelderige kruinen die glinsterden in de felle zon – het waren stuk voor stuk schilderachtige taferelen.
Maar de dreigende wolken die over de akkers in Cambodja en de achterlanden van Vietnam rolden, vond ik nog indrukwekkender. Ik werd tijdens het verkennen op eigen houtje en tijdens excursies drie keer overvallen door hevige stortbuien.
In Siem Reap eindigde ik samen met een paar journalisten een verzengend warme middagtrip naar de oude tempels van Ta Prohm en Bayon met een opwindende rit per tuk tuk terug naar ons hotel, het Sofitel Angkor Phokeethra Golf & Spa Resort, middenin een stortbui. Dit was precies hoe avonturen in Zuidoost-Azië zouden moeten voelen: gedurfd, onverwacht en compleet onvoorspelbaar.
De regen had een meer bezinnende invloed op mij tijdens een middagtour langs enkele van de beroemdste killing fields van Cambodja – plaatsen die door het Khmer Rouge-regime werden gebruikt om meer dan 1,3 miljoen Cambodjanen systematisch te vermoorden en te begraven tijdens de genocide van 1975 tot 1979.
Ons bezoek aan Tuol Sleng, of S-21, een middelbare school die door de Khmer Rouge werd gebruikt voor enkele van de ergste wreedheden tijdens de genocide, bleef grotendeels droog. Maar net daarna bezochten we Choeung Ek, een ander killing field, in een hevige regenbui. Onze gids was goed voorbereid en had voor iedereen paraplu’s en poncho’s bij zich, die echter weinig beschermden tegen de regen. Ik vond het niet erg om doorweekt te raken; na het rondlopen langs de killing trees en de stoepa met de menselijke schedels en botten, was ik blij dat het water op mijn gezicht niet van mijzelf afkomstig was.
De beste regenbui overkwam mij in Vietnam, bij het Tra Su Bird Sanctuary, een natuurreservaat dat wordt bezocht wanneer je in Tan Chau aanmeert. Onze kleine boottocht door een idyllisch mangrovebos om reigers en andere vogels te spotten, werd magischer toen het begon te regenen tijdens het tweede deel van onze tour.
Het was een van die momenten waarop, als je geen paraplu had (de meesten hadden er dit keer geen), je snel leerde hoe weinig controle je hebt over het wegwensen van de regen en gewoon moest accepteren en genieten van de georganiseerde chaos die zich ontvouwde.